اندازه گیری  ميزان سمی بودن پركلرواتيلن و محصولات مياني بعد از اكسيداسيون پيشرفته از طریق زيست آزموني توسط دافنيا مگنا
مقدمه و اهميت موضوع:
زيست آزموني مي تواند يك روش آشکار و روشن براي سنجش  اثربخشي روشهاي تصفيه مورد استفاده باشد و نتايج آن نشان دهنده  اثرات اكولوژيك بر روي آبهاي پذيرنده باشد. پركلرواتيلن يك هيدروكربن كلرينه است كه به عنوان حلال در بیشتر صنعت ها و فعاليت هاي خدماتي از جمله خشك شويي ها و صنايع خودروسازي به عنوان چربي زدا ، مورد استفاده قرار مي گيرد. لذا جهت اندازه گیری اثرهای اكولوژيكي پساب حاصل از فرايندهاي تصفيه به كار گرفته شده در اين پژوهش در حذف پركلرواتيلن ، ( فرايند اولتراسونيك، تابش فرابنفش و پروكسيد هيدروژن)، آزمایش های زيست آزموني انجام شد.مواد و روشها : با توجه حساس بودن دافنيا و گزارش هاي موجود در مورد اينكه دافنيا مگنا حساس ترين آبزي بي مهره به تركيبات آلي مختلف مي باشد، سميت پركلرواتيلن و محصولات حاصل از تخريب پركلرواتيلن در فرايندهاي مختلف توسط دافنيا انجام شد.ميزان غلظت كشنده 50 درصد(LC50)و واحد سميت  (Tu) تعيين شدند. جهت تعيين سميت پركلرواتيلن ابتدا محلول استوك آن با غلظت 100 ميلي گرم بر ليتر تهيه شد، پس از آن 9 نمونه كه هريك به ترتيب حاوي 5 ، 10، 20 ، 30، 40 ، 50 ، 75 و 100 درصد حجمي از محلول استوك اوليه بودند جهت استفاده در مراحل بعدي تهيه شد. جهت تعيين سميت محصولات حاصل از تجزيه پركلرواتيلن توسط فرايندهاي اولتراسونيك ، فتوليز، فتوليز به همراه پراكسيد هيدروژن و فتوسونيك ، نمونه هاي اوليه جهت آزمايشات ، از محلول خروجي هريك از راكتورها كه غلظت اوليه پركلرواتيلن آن ها 100 ميلي گرم بر ليتر بود، تهيه گرديد.كليه آزمايش ها در آزمايشگاه ميكروبيولوژي دانشكده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام گرفت.نتايج و بحث:نتیجه ها نشان داد كه LC50 24 ساعته پركلرواتيلن بر روي دافنيا مگنا برابر با 51/35 درصد حجمي و يا 51/35 ميلي گرم بر ليتر است.LC50 48 ساعته، 72 ساعته و 96 ساعته پركلرواتيلن نيز به ترتيب برابر 058/28 ، 033/21 و 27/19 ميلي گرم بر ليتر بود. ميزان سميت در فرايندهاي اكسيداسيون به كاربرده شده جهت تجزيه پركلرواتيلن كاهش مي يافت.نتيجه گيري: ميزان سمی بودن در فرايندهاي هبيريدي كمتر از فرايندهايي كه به تنهايي رفته اند، است. توالي كاهش سميت در مورد تمام دوره زماني یکسان بود. لذا فرضيه کم کردن سمی بودن محصولات حاصل از تجزيه پركلرواتيلن بعد از انجام فرايندهاي مذکور قابل قبول مي باشد. لازم به ذكر است اگرچه در محلول خروجي از فرايندهاي مختلف اكسيداسيون شيميايي تركيبات بينابيني متفاوتی هست اما سمی بودن آنها كمتر از سمی بودن اوليه پركلرواتيلن مي باشد علت اين امر ممكن است جزيي بودن غلظت محصولات بينابيني باشد كه باعث کم شدن مقدار سميت مي شود.
چربی ها و روغن ها یکی از آلاینده های ثابت در انواع فاضلابها هستند. دربرخی موارد مقدار چربی و روغن ها به قدری بالاست که استقرار یک سیستم حذف روغن وچربی ها ضرورت می یابد. معمولاً فاضلاب های نظیر فاضلاب های تولیدی آشپزخانه ها، رستوران ها، کارواش، قالیشویی و واحد پیکینگ درصنایع فولاد دارای این چنین وضعیتی هستند. به سبب کارایی و هزینه کم روش شناور سازی ثقلی، امروزه در اکثر موارد از این روش برای از بین بردن چربی و روغن ها از فاضلاب استفاده می شود.
این روش نوعی روش فیزیکی تصفیه فاضلاب می باشد، که طی آن احتیاج به هیچ گونه تجهیزات الکترومکانیکالی وجود نداشته و کاملا مقرون به صرفه از لحاظ هزینه های اولیه و نگهداری می باشد. از آنجا که وزن مخصوص روغن و چربی ها پایین تر از فاضلاب و در حدود 0/9 گرم بر سانتیمتر مکعب است، این ذرات تمایل به شناورشدن بر روی سطح فاضلاب را دارا  هستند.
به منظور انجام این فرایند تنها لازم است که در محیط آرام و بدون اغتشاش برای فاضلاب فراهم شود. بنابراین چربی گیرها با توجه به همین اصل روشن و در عین حال مهم و کلیدی  طراحی و ساخته می شوند.
فاضلاب خروجی از ساختمان وارد چربی گیر شده و پس از رد شدن از آشغالگیر تمامی عوامل ریز و درشت از آن جدا شده و سپس توسط مکانیزمی وارد سیستم مدیا میشود که در طول آن از سرعت پساب حاوی روغن کاسته شده و خنک میشود تا بصورت لایه ای ورقه ای روی سطح آب بصورت شناور باقی بماند. پساب بدون روغن و عوامل ریز و درشت از قسمت خروجی از سیستم خارج شده تا وارد فرآیندهای تصفیه فاضلاب شود.

برچسب های این مطلب:

سمی بودن پرکلرواتیلن-میزان سم پرکلرواتیلن-زیست آزمونی پرکلرواتیلن-اندازه گیری سمی بودن پرکلرواتیلن-سم پرکلرواتیلن